Wel vermoeiend hoor.....

En na zo'n drukke dag lust je wel een hapje banaan. Haha, want de wortel hadden papa en mama gelukkig thuis gelaten. Ik zat in de grote kinderstoel. Maar zonder mijn eigen kussentje. Gelukkig was tante Sandra mee om me vast te houden. Want anders was het nog een lastig klusje geworden voor mama.
Het laatste wat ik me kan herinneren, is dat tante Sandra met me ging wandelen en daarna werd het wazig.....zzzzzzz.Sssttttt, Ruben slaapt.....tot de volgende keer.......