Hoi allemaal,
Vandaag zijn we met mama naar de dierentuin geweest. Maar voor mij (en ook wel voor mama) was het nogal spannend geworden. We hadden een poos overal bij de dieren gekeken en lekker gespeeld. Daarna gingen we naar de grote houten binnenspeeltuin. Die is heel groot, maar heeeel leuk. Mama en tante Esther zaten samen te praten en wat te drinken. En ik was gewoon aan het spelen. Maar toen ik weer naar mama wilde gaan, kon ik haar niet vinden. Best gek. Want mama zit altijd een beetje op dezelfde plek. Nou, ik dacht dat ze mij misschien was vergeten en dat ze al naar de auto was gegaan. Dus ik was een grote jongen en ging niet huilen, maar gewoon op weg naar de auto. Ik weet best goed de weg. Dus even de weg naar de uitgang gevonden en voorzichtig overgestoken en toen op zoek naar onze auto. Maar er waren zooooooveel auto's en ik zag nergens mama. Toen begon ik me wel een beetje zorgen te maken en moest ik wel huilen. Gelukkig zag een lieve mevrouw mij en ging ze aan mij vragen welke kleur onze auto is. Nou we hebben nog maar net een nieuwe en ik wist nog best dat die rood is. Dus die mevrouw en ik op zoek naar een rode auto. Dat waren er nog steeds wel veel. Maar uiteindelijk hadden we die van ons gevonden. Maar geen mama in de auto. Toen was ik nog meer verdrietig. Maar die mevrouw had een goed idee. Ze heeft onze nummers en letters van de auto opgeschreven en naar de mevrouw van de dierentuin gebracht. Die ging toen over de hele dierentuin roepen dat de mama van de rode auto naar de mevrouw van de dierentuin moest komen. Nou, ik dacht dat het toen wel goed zou komen. Ik mocht toen op de grote stoel van de mevrouw zitten en kreeg kleurtjes en een kleurplaat van de ijsberen. En ik ging gewoon wachten. Ik was toen niet meer aan het huilen hoor. Want de auto was er nog, dus mama was er ook nog wel. Na een heeele poos wachten kwamen mama en tante Esther er aan. Mama vond mij wel heel knap dat ik de auto had gevonden. Maar was ook wel een beetje boos dat ik zomaar de dierentuin uit was gegaan. Het was een spannend avontuur en ik zei al tegen mama dat ik de volgende keer tegen Here God ga zeggen dat ik de weg kwijt was. Die wil dan vast wel de weg wijzen. Mama dacht ook dat ie dat wel wilde doen als ik het zou vragen. Verder was het een leuke dag hoor. Een meneer had nog van alles verteld over een heel lief klein uiltje. En we zijn nog 2 keer in het treintjes geweest.
Groetjes van Ruben

(mama's versie: Esther en ik zaten dus te kletsen en wilden weer vertrekken om nog even naar buiten te gaan. Nergens Ruben te vinden. 3 rondjes gelopen. Laten omroepen in de speeltuin. Mensen zijn helpen zoeken. Op een gegeven moment is Esther maar buiten gaan zoeken en bij toeval hoorde ze toen dat de eigenaar van een rode renault twingo werd gevraagd naar de receptie te komen. Maar binnen in de speeltuin was dat bericht dus niet te horen. Gelukkig had ik net Esther zitten vertellen over onze nieuwe rode auto en viel bij haar het kwartje toen ze buiten het bericht hoorde. Dus wij snel naar de receptie. Dacht dat ik daar wel een huilende Ruben zou aantreffen. Maar nee hoor, daar zat ie dan. Op de stoel van de receptioniste een kleurplaat te kleuren alsof ie er niks aan de hand was. Gelukkig liep het goed af. Begon me na een half uur zoeken toch wel een klein beetje ongerust te voelen. Groetjes Lucia)