Auw...mijn eerste tand.....

Dit wordt een verdrietig verhaal, maar met een goede afloop.....zie je de blik in mijn ogen. Nou, ik was dus maandagavond heel verdrietig. En mama begreep me niet. Ik kon het ook niet vertellen natuurlijk, want dat duurt nog maaaaanden. Dus ik ging maar gewoon huilen. Gelukkig had mama wel een vermoeden. Dus kreeg ik dat rare koude ding in handen om op te bijten. Net op tijd, want het deed goed zeer.Uiteindelijk bleek dat het allemaal niet voor niets is geweest. Want dinsdag is mijn eerste tand doorgekomen. Eindelijk! Lucht wel op hoor. Een foto van die tand is er nog niet. Want die schiet natuurlijk niet in 1 keer uit de "grond". Dus die houd je nog te goed.