Ruben, Daniël, Jonah, Manasse: december 2005

Op naar Voorthuizen

Gisteren was het nog steeds een beetje kerstfeest. We zijn toen met de auto naar Voorthuizen gegaan. Daar woont Nathan. Dat is mijn vriendje. 's middags hebben we eerst gezellig gewandeld in de buurt. Was echt berekoud, maar wel ontspannend, want ik viel toch weer lekker in slaap. 's Avonds hebben we samen gegourmet. Nou ja, onze papa's en mama's dan.En tante Cheryl was ook gezellig mee. Wij kregen macaroni met tomatensaus. Dat was ook heel lekker.

Vandaag is het allemaal weer gewoon denk ik. Ook wel fijn hoor. Het heeft wel een beetje gesneeuwd. Ik ga zo eens even aan mama vragen of we lekker kunnen gaan wandelen.
groetjes van Ruben

Kerstfeest

Zondag was het kerstfeest. Toen zijn papa, mama en ik naar de samenkomst geweest om samen met andere mensen er aan te denken en te vieren dat de Here Jezus is geboren. We gaan altijd op zondag naar de samenkomst. Maar nu was het een beetje extra speciaal.
Omdat het zo'n belangrijke dag is en zo'n leuke dag gingen we ook gezellig met z'n allen lekker eten. Opa had toen ook nog een mooi verhaal voorgelezen over de Here God. Het was een fijn kerstfeest!

Dit is het verhaal dat opa voorlas (www.gesprekmetgod.nl)
"Een kort kerstverhaal waarvan je zult houden!"
25/12/02auteur onbekend
Elke december, beloofde ik om van Kerstmis een kalme en vredige ervaring te maken. Ik had niet essentiĂ«le verplichtingen teruggedrongen - veelvuldig kaarten schrijven, eindeloos bakken, versieren, en zelfs teveel uitgeven. Toch, vond ik mezelf nog steeds uitgeput, niet in staat om de dierbare familiemomenten te waarderen, en natuurlijk, de ware zin van Kerstmis.
Mijn zoon, Nicholas, zat dat jaar in de kleuterklas. Het was een spannend jaargetijde voor een zesjarige. Weken lang leerde hij liedjes uit zijn hoofd voor zijn schools "Wintervoorstelling". Ik verkreeg het niet over mijn hart om hem te vertellen dat ik moest werken tijdens de avond van de opvoering. Onwillig om zijn stralende moment te missen, sprak ik met zijn lerares. Zij verzekerde me dat er 's ochtends nog een generale repetitie zou zijn. Alle ouders die 's avonds niet bij de opvoering konden zijn waren welkom om dan te komen. Gelukkig leek Nicholas tevreden met het compromis.
Dus op de morgen van de generale repetitie, sloot ik tien minuten voor aanvang aan in de rij en vond ik een plekje in de kantine. Door de ruimte zag ik verschillende andere ouders stilletjes een plekje zoeken. Terwijl ik wachtte, werden de leerlingen de kamer binnengeleid. Elke klas, begeleid door hun leraar, zat in kleermakerszit op de grond. Daarna stond iedere groep Ă©Ă©n voor Ă©Ă©n op om hun lied ten gehore te brengen.
Omdat het publieke schoolsysteem lang geleden was gestopt met het verwijzen naar de feestdag als "Kerstmis", verwachtte ik niets anders dan plezier, commercieel entertainment - liedjes over rendieren, Santa Claus, sneeuwvlokjes en goed humeur. Dus, toen mijn zoons klas stond en "Christmas Love" [vertaling: "Kerstliefde"] zong, was ik lichtelijk verrast door haar titel.
Nicholas straalde helemaal, net als zijn klasgenoten, aangekleed met wollige wanten, rode truien, en stralende mutsen op hun hoofden. Degenen op de eerste rij - midden op het podium - hielden grote letters omhoog, Ă©Ă©n voor Ă©Ă©n, waarmee ze de titel van het lied spelden. Als de klas de "C staat voor Christmas" zou zingen, hield een kind de letter C omhoog. Toen, "H staat voor Happy", enzovoort enzovoort, totdat elk kind zijn deel omhoog hield en de complete boodschap "Christmas Love" las.
De voorstelling verliep gladjes, tot we haar plotseling opmerkten. Een klein, stil meisje op de eerste rij die de letter "M" ondersteboven vasthield - zich er totaal niet van bewust dat haar letter "M" leek op een "W". Het publiek van kinderen uit groep een tot en met zes grinnikte om de vergissing van de kleine meid. Maar ze had geen idee dat ze om haar lachten, en dus stond ze daar, trots met haar "W".
Ondanks dat veel leraren de kinderen stil probeerden te houden, hield het lachen aan totdat de laatste letter omhoog was en we het geheel zagen. Een stilte viel over het publiek en men zette grote ogen op. Op dat moment, begrepen we de reden dat we daar waren, waarom we deze feestdag vierden, zelfs in chaos. Er was een zin voor onze festiviteiten.
Want toen de laatste letter omhoog werd gehouden, stond er luid en duidelijk
"CHRISTWAS LOVE" [vertaling: "Christus was Liefde"]
En, ik geloof, dat Hij dat nog steeds is.

Net als papa....

Ik wil jullie even wat vertellen over mijn papa. Hij is heel lief in elk geval, maar hij is ook heel knap. Hij kan namelijk heel goed piano spelen. Volgens mij is dat best moeilijk, maar hij kijkt altijd alsof het heel makkelijk is. Ik wilde ook wel eens weten hoe dat moet. Dus toen heb ik aan papa gevraagd of tie onze piano van zolder wilde halen, zodat ik ook eens kan oefenen. En....het mocht. Nu kan ik elke dag even oefenen en wordt ik misschien ook heel knap.

Ik kan zelfs al iets wat papa nog niet eens kan.

Ik kan namelijk zingen en piano spelen tegelijk.

Als we dan gaan oefenen, zal ik hem dat even leren.

Spelen met de leuke onderzetters !

5 december...allemaal verrassingen

Druk,druk, druk...

Dag allemaal,

Ik heb de laatste tijd een beetje erg druk gehad samen met mama en papa. Dus ik ben blijven steken bij de wasmand. Maar ik snap dat jullie erg benieuwd zijn hoe het nu met me gaat.

Het gaat best heel goed. Ik maak leuke dingen mee en ik kan steeds meer. Sinds 3 weekjes of zo, loop ik in de box en klim ik in de kamer tegen de tafel en tegen de bank op. Hartstikke leuk....maar die blauwe plekken als ik weer eens ergens tegenaan val zijn minder. Ik ben ook zo enthousiast altijd. Dan sta ik bij de tafel en dan wil ik allebei mijn handen in de lucht :-) ehmmm...

Nou goed. Ik zal jullie in elk geval verblijden met wat leuke fotootjes van de laatste tijd. En de verhalen komen wel weer als het wat rustiger is.